paź 31 2002

METAFIZYCZNE


Komentarze: 1

   Czasami siedzę i wpatruję się w przestrzeń. Ogarniam wzrokiem cały wszech świat. Przemykają obrazy uchwycone przez pamięć, słyszę głosy, rozróżniam zapachy. Przeglądam album przeszłego szczęścia. Zdarza się powrót do czasów naiwnych. Niczego nie żałuję. Przeżywam to na nowo, niczego nie zmieniam. Widzę duchy przeszłości. Przychodzą i odchodzą, mają różne oblicza, ale nigdy nie znikają na zawsze trwają. To kim jestem zostanie we mnie i w ludziach. Obojętnie ilu ról się nauczę. Dusza nie podlega fizycznemu rozkładowi. Nie da się jej porzucić i zapomnieć. Śmierć nie jest końcem, to tylko zmiana adresu...

quapeesch : :
31 października 2002, 17:37
...czy jest życie przed śmiercią?????? Podoba mi się Twoje pisanie...

Dodaj komentarz